Benim tüm zamanların en sevdiğim kitabı olan İki Şehrin Hikayesi’nin yazarı Charles Dickens, aynı zamanda Büyük Umutlar, Bir Noel Şarkısı ve Oliver Twist kitapları ile de biliniyor. Gerçekten yetenekli bir yazar olmasının yanı sıra, çok ilginç bir kulübün de kurucu üyesiydi. Hayalet Kulübü, İngiltere’de 1862 yılında spiritüalizmin yükselişi esnasında kuruldu. Flavorwire’ye göre bu kulüp, dünyadaki en eski paranormal inceleme ve araştırma kuruluşu. Birçoğumuz gibi, bilinmeyen hayaletler Dickens’ın da ilgisini çekmişti. Scrooge ve Marley’nin hayaletine bakın!
“Marley’in Hayaleti”, orijinal ilisturasyon John Leech, “Bir Noel Şarkısı” ‘ndan.
Peki Hayalet Kulübü tam olarak neydi? Dickens ve arkadaşları; Bill Murray, Dan Akroyd, Kristin Wiig ve Leslie Jones gibi grimsi- kahverengi kıyafetler giyerek şakalar mı yaptılar? Tabi ki hayır… Bustle, “Londra’da metafizik düşünce” popüler olduğu, ve “ruh çağırma seansları ve musallat olma” konularını da içerdiği halde, başlangıç safhasında kulüple basın tarafından alay edildiğini yazıyor. Dickens katılınca, paranormal kulüp Londralılar için biraz daha inandırıcı oluyor.
Sir Arthur Conan Doyle da Hayalet Kulüp’ün en ünlü üyelerinden biriydi. O, arkadaşı olmasına rağmen Harry Houdini’nin kaçışını onun sihirli güçlerine bağlamış, hayaletler, periler gibi safsatalara da samimiyetle inanan “tutucu bir spiritualist” olmuştu. Görünüşe göre, Dickens hayaletler ve hayalet hikâyeleri konusuna merak salmaya başlamışken, Doyle hayaletlerin gerçekten var olduğunu kanıtlamak niyetindeydi. İnansın veya inanmasın, kim iyi bir hayalet hikâyesini sevmez ki?
Doyle’un burada ne yaptığı bilinmez ama görüntü kesinlikle tüyler ürpertici! (http://bit.ly/2d9pmqu.)
Dickens paranormale geldiğinde daha çok şüpheciydi, genellikle böyle bir kulüpte konuşulan ihtimaller ve bakış açılarının anlatımı ile ilgileniyordu. Ama, buna rağmen, “hipnoza” ve “paranormal bozuklukların birçoğunun sinir ve duyu bozukluğu olduğuna” inanan “bir bilimsel teori taraftarı” idi. Bu onun hayaletlere inanmadığını göstermez; o, her şeye tedbirli bir anlayışla yaklaşıyordu.
Hayalet Kulübü, ilk paranormal teorilerden biri olan Davenport kardeşlerin ölülerle iletişim kurulabildiği iddiasını çürüttü. Hayalet kulüp bu seslerin “hayaletler”in değil gerçek müzikal enstrümanların sesi olduğunu kanıtladı. Bravo Dickens, Dole ve ekibi!
Dickens’ın Kasvetli Ev isimli kitabında onları heyecanla anlatması, hayaletlere hayran olduğunu kanıtlıyor. İlgilenenler için, bu kulüp hala var. Daha fazla bilgi için: http://www.nytimes.com/1994/10/29/style/29iht-fghost.html.
Yazar: Gabriellezsegal
Çeviren: Asena Elif Akgül
Kaynak: Bookstr