Wall Street Journal’da yakınlarda yayımlanan bir makalede, Sue Shellenbarger ergenlik çağındaki bir çocuğu yetiştirirken deneyimlenen zorlu yıllarla baş etmede ebeveynlere yardım etmek için bilimsel araştırma temelli bir kılavuz derledi. Shellenbarger’ın altını çizdiği nokta ise, ebeveynlerin çocuklarıyla olan bağlarını kuvvetli bir biçimde muhafaza etmeleri yönünde. Sizler için, en önemli noktalara dair bir özet hazırladık.
11-12 Yaş
Gelişimsel bir bakış açısı ile, bu dönem, uzamsal muhakeme yeteneklerinin zayıfladığı bir dönemdir. Bu da çocukların, akıllarının beş karış havada gibi görünmesine ve sorumluluklarını hatırlamak konusunda zorlanmalarına sebep olur.
Ebeveynler, bu unutulan sorumluluklara dair söylenip durmak yerine, ılımlı ve destekleyici tavırlarını sürdürmelidirler. Çocuklarına, temel düzenleme becerilerini öğreterek ve görev yönetimi için geliştirilmiş mobil uygulamaları ya da pratik günlük çizelgeleri tedarik ederek yardımcı olabilirler.
13-14 Yaş
Bu yaşlar, akranların ve onların fikirlerinin oldukça önemli hale geldiği dönemdir. Fakat, gençler, hala bir takım sosyal becerilere sahip değildirler ve bu da pek çok arkadaşlık faciasına sebep olabilir. Buna ek olarak, bu yaş döneminde stresle başa çıkmak bilhassa zordur ve bu sorun, bu yaştaki gençlerin hayatlarında ciddi bir yere sahiptir.
İşte bu, ebeveynin devreye girmesi gereken andır. Ergen birey kapıları çarpsa da, “Beni yalnız bırakın!” diye bağırsa da, ebeveyne düşen tutum, stresle baş etmek ve zorlukların üstesinden gelmek için yapıcı yöntemleri göstermek ve tartışmalar esnasında olumlu duruşunu korumaktır. Ebeveynlerin, bu yaş dönemindeki çocuklarına, arkadaşlık becerilerini geliştirmeleri için öğretici olmaları gereken bir dönemdir. Ve bu dönemdeki çocukların, sosyal konumdan ziyade ortak ilgileri temel alan arkadaşlıklar kurmaları yönünde cesaretlendirilmeleri gerekir. Araştırmalar, ergen bireylerin bu dönemde edindiği duygusal alışkanlıkların, yaşamları boyunca onlarla geldiğini göstermektedir.
15-16 Yaş
Pek çok ebeveynin korktuğu üzere, bu yaş, risk almaya aşırı istekli olunan bir dönemdir. Ve bu, tehlikeli çevrelere karşı olması gereken normal korkuların geçici olarak bastırıldığı bir isteklilik halidir. Bilim insanlarına göre, bu biyolojik değişim, yuvayı terk etme ve yeni yaşam alanları keşfetmeye dair evrimsel bir ihtiyaç sonucunda ortaya çıkmıştır.
Ergen birey ve ebeveyn arasındaki yakın ilişki, bu süreç boyunca ciddi anlamda faydalıdır. Çünkü ebeveynine yakın olan ergen bireylerin daha az riskli davranışlar sergilediği tespit edilmiştir. Aynı sonuç, olumlu akran etkisi için de geçerlidir. Burada yine, çocuğa nasıl arkadaş seçeceğini ve arkadaşlığını nasıl sürdüreceğini öğretmenin önemini görüyoruz.
17-18 Yaş
Bu yaş, pek çok ergen bireyin IQ seviyesinde artış elde etmeye eğilimli olduğu dönemdir. Diğer insanların duygularını fark etme ve empati kurma konusunda daha iyi olmaya başladıkları bu süreçte, ergen bireylerin sosyal becerileri, problem çözme ve planlama becerileri de en azından 20 yaşına dek gelişme göstermeye devam eder.
Yazar: Teodora Zareva
Çevirmen: Müleyke Barutçu
Kaynak: Big Think
Düşünbil Portal’da yayımlanan, Düşünbil yazar ve çevirmenlerine ait herhangi bir yazı, çeviri, makale ve haber izin alınmadan basılı olarak ya da internet ortamında kullanılamaz, çoğaltılamaz, yayınlanamaz. İzinsiz kullananlar hakkında hukuki yollara başvurulacaktır.
