İnsan dostunun öldüğünü bilmeden, her akşam buluştukları tren istasyonunda 9 yıl boyunca onu bekledi. Kimse ona dostunun öldüğünü, artık geri gelmeyeceğini anlatamadı. İşte efsane köpek Hachiko’nun hikâyesi!
Köpeklerin insanlarla yüzyıllar öncesinden bu yana süregelen kadim dostluğu herkes tarafından bilinir. Fakat kimi dostluk hikâyeleri vardır ki, bunlar tarih kitaplarına geçmiş, filmleri yapılmış, insan ve köpek dostluğunun sembol hikâyeleri olarak dilden dile aktarılmıştır. Tokyo’da heykeli dikilen sadık köpek Hachiko belki de bunlardan en eski ve en fazla bilinenidir.
Hachiko ile insan dostu Profesör Ueno’nun sevgi dolu hikâyesi neredeyse 100 yıl geri gidiyor. Profesör Ueno, safkan Akita türü, iri beyaz bir erkek olan Hachiko’yu henüz bir bebekken yanına alır. Hachiko’nun sıra dışı özellikleri, özellikle dostuna duyduğu sadakatte kendini göstermektedir. Bu iyi huylu iri beyaz köpek, dostuna her gün sabah Shibuya Tren İstasyonu’na kadar eşlik etmeyi görev haline getirir. Her akşam da aynı saatte tren istasyonunun önüne gidip dostunun kapıdan dışarı çıkmasını beklemekte, sonra onunla birlikte eve dönmektedir.
Hachiko’nun bu muhteşem sadakati, tren istasyonunda ve civarda çalışanlar tarafından ilgiyle karşılanmaktadır. Hachiko o civarda herkes tarafından bilinen bir köpek haline gelir.
Fakat bir gün beklenmedik bir durum ortaya çıkar. Hachiko her zamanki gibi dostunu karşılamak üzere tren istasyonuna gelip beklemeye başlamıştır. Fakat sabaha kadar gözünü bile kırpmadan beklemesine rağmen, Profesör Ueno kapıda görünmez. Sadık köpek Hachiko hiçbir yere ayrılmadan dostunu beklemeye devam eder ve bu efsane bekleyiş tamı tamına 9 yıl sürer. 3200 koca gün boyunca, istasyonun önünden bir an olsun ayrılmaz Hachiko.
İstasyon çalışanları şaşkınlıkla köpeği izlemektedir. Ölüm nedir bilmediği için, dostunun öldüğünü anlamamıştır; zaman nedir bilmediği için, 9 yıl boyunca dostunun geleceğinden en ufak bir kuşku duymamıştır. Hala inatla sevgili dostunun her zamanki gibi kapıda görüneceği anı beklemektedir. Bu muhteşem sevgi hikâyesi ve az bulunur sadakat istasyon çalışanlarını ve çevre esnafı çok duygulandırmıştır. Hachiko’yu onlar beslerler; gerektiğinde soğuktan korumaya çalışırlar. Hachiko’nun ünü kısa zamanda önce civar semte, sonra şehre, sonra da ülkeye yayılır.
Bu dost canlısı iri beyaz köpeğin hüzünlü bekleyişi, sevgili dostuna ulaşamadan beklediği o uzun yılların getirdiği yorgunluk ve ihtiyarlığın sonucu olarak, Shibuya Tren İstasyonu’nun kapısında ölmesiyle sona erer. Fakat Hachiko efsanesi henüz yeni başlamıştır.
Bugün Tokyo’ya gidenlerin Shibuya istasyonunun kapısında karşılaştığı köpek heykeli Hachiko’dur. Japonlar, sadakat ve insan hayvan ilişkisinin sembolü olarak ölümünden hemen sonra 9 yıl boyunca sahibini beklediği yere Hachiko’nun heykelini dikerler.
II. Dünya Savaşı’nda heykel tahrip olanca da 1948’de yenisini diktiler. Bugün Shibuya İstasyonu’nun o kapısı Hachiko çıkışı olarak bilinir ve Tokyo’nun en önemli buluşma merkezlerinden biridir.
Her yıl Hachiko’nun ölüm yıldönümü olan 8 Mart’ta da bir çok hayvansever heykelin önünde buluşurlar. Hachiko’nun mumyalanmış naaşı ise Tokyo’da bulunan Ulusal Bilim Müzesi’nde sergilenmektedir.
Her yıl Hachiko’nun ölüm yıldönümü olan 8 Mart’da da birçok hayvansever heykelin önünde buluşurlar. Hachiko’nun hikâyesi 1987 yılında bir Japon filmine de konu oldu. Ülkemizde de Japon Filmleri Festivali’nde gösterilmişti.
Hachiko’nun mumyalanmış naaşı da halen Tokyo’da bulunan Ulusal Bilim Müzesi’nde sergilenmektedir.
Hachiko’nun hikâyesi zamanla tüm dünyaya yayıldı ve bu hikâyenin bir de Hollywood versiyonu çekildi. Dostluğun ve sadakatin anlamını giderek yitirdiğimiz bugünlerde bu film içinizi ısıtacaktır.
Bu yazı Dunyalilar.org’un sitesinden alınmıştır.
