Ön yargının yayılmasını engellemek mümkün müdür? Neden kendi tıbbi belirtilerimizi dürtüsel olarak internette aratıp duruyoruz? Platon, Tinder çağında bize ne öğretebilir? Bu düşünürler bize bazı cevaplar sağlayabilir.
Hannah Tierney göründüğümüz kadar ben-merkeziyetçi olmadığımıza inanıyor.
Tierney, doktorasını felsefe bölümünde tamamladıktan sonra, araştırma görevlisi olarak eğitim verdiği ve çalışmalarını sürdürdüğü Cornell’deki okuluna geri döndü. Uzmanlık alanı ise metafiziksel soruların ( olmak ya da olmamak?) etik karşıtlarıyla karşılaştığı kesişme noktalarıdır. Tierney insanlığa karşı etik sorumluluğun, bireysel kimlik, özgür irade ve benzeri konulara oldukça baskın geldiğine inanıyor. Kişisel çıkar lehine tartışmak kolay olmakla beraber sonuçta kendi bilincimiz dışında, diğer insanların bilincinin var olduğundan asla emin olamayız; fakat Tierney başkalarıyla beraber yazdığı makalelerinde daha ‘karma’ odaklı bir görüş benimsiyor. Yakında çıkacak olan ve editörlüğünü bu listede de yer alan Justin Systma’nın yaptığı “How Many of Us Are There?” adlı makalesi örneklerden biri. Görüşüne göre etik ve metafiziksel sorular kesişmiyor, aksine birbiri içine geçiyor.
Karmpaul Singh, neden hastalık belirtilerimizi takıntılı bir şekilde Google’da arattığımızı merak ediyor.
Manchester Üniversitesi’nde doktora öğrencisi olarak çoğumuzun aşina olduğu bir olgu üzerinde çalıştı: tıbbi semptomları Google üzerinde aratmak. Özellikle, internet üzerinde belirtileri araştırmanın ve dirsekteki hafif bir karıncalanma hissinin beyin kanserinin dördüncü aşamasının belirtisi olması gibi inandırıcı olmayan bulguları kendimizi teşhis etmede kullanmanın zihin sağlığımıza olumsuz etkileri üzerinde çalışmalar yaptı. Singh, bu felsefi incelemeleri, çevrimiçi sağlık müdahaleleri geliştirmenin yanı sıra genel nüfus içerisinde hijyen uygulamalarını geliştirmeyi amaçlayan web sitelerine de yardımcı olmak için kullandı.
Gina Roussos ön yargının yayılışını (ve yok oluşunu) araştırıyor.
Yale Üniversitesi psikoloji mezunu Gina Roussos bireylerin ön yargı ve basmakalıp inanışlarının evrimsel izini sürüyor -ki bu günümüzün sosyo-politik ikliminde özellikle önemli olan bir girişimdir. Roussos, bağnaz inanışların yaşam döngüsündeki belirli kalıplarını keşfetmekten daha fazlasını yapıyor ve bu fikirleri kökten sökmek adına bir yol bulmaya çabalıyor. Roussos medyanın bizim en kişisel, en sıkıca tutunduğumuz kanılarımızı manipüle etmedeki sinsi gücü üzerine araştırmalar yapıyor. Bu yıl yayınlanan iki makalesinde, Roussos, çocuklukta şekillenen fikirlere ve fakirlik karşısındaki ön yargıya odaklanarak basmakalıp inanışlardan bahsediyor.
Justin Sytsma felsefe yapmak üzerine felsefe yapıyor.
Sytsma’nın çalışmaları deneysel felsefe alanını kapsıyor. Listedeki diğer düşünürlerden farklı olarak, Sytsma’nın araştırmaları belirli ilgi alanlarının aksine felsefi çalışmanın bir çeşit meta uygulamasına destek veriyor. Sonuç olarak, Sytsma yetenek ve deneyimini, halk psikolojisi, din ve analitik düşünce çatışması, Güney Kore’nin acı olgusu karşısında Amerikan acı olgusu ve tabi ki robotlar dahil çok geniş çaptaki tartışmalar üzerinde kullanmış. Bu yıl, Sytsma, The Theory and Practice of Experimental Philosophy adlı, başka bir yazarla ortak yazdığı ilk felsefe kitabını tamamladı.
Maya Krishnan İnternet dünyasına Platon’u tanıtıyor.
Rodos’ta eğitim alan Maya Krishnan, Platon, Kant ve Heidegger gibi çok eski filozofların felsefi teorilerini alıyor ve o fikirleri bugünün dijital dünyasına yerleştirmeye çalışıyor. Stanford’da klasikler ve bilgisayar bilimleri eğitimi almış olan Krishnan, ilk olarak Platon’un Devlet eserinden esinlenerek felsefe alanına yönelmiş. Şimdiyse çalışmaları matematik ve programlama alanlarındaki gelişmelerin felsefi dallarına kadar genişliyor. Ayrıca, Krishnan’ın yan projeleri de oldukça etkileyici. POLIS (antik insanların ve mekânların data setlerini kaplayan etkileşimli ve araştırılabilir harita) adındaki çevrimiçi bir veritabanı ve The Theory of Knowledge adında bir kitap üzerinde çalışıyor.
Yazar: Hannah Ghorashi
Çeviri: Merve Erdoğdu
Kaynak: i-D
