Geçici ailemle Şükran Günü dönüşü trenle eve giderken, konuşmak için kendini zar zor tutuyormuş gibi görünen orta yaşlı bir adamın yanına oturdum. Adam, konuşmayı başlatmak adına insanları başkalarına benzettiğimiz o acınası durum içerisindeyken, yalnızlığımın bu ihlali beni başta sinirlendirdi. Fakat insan kalabalığının ortasındaki bu içine kapanık aynı zamanda sevecen adam fena halde yardıma muhtaçtı. Heyecanı…
