Bulaşıcı ve öldürücü hastalık edebiyatı açısından en büyük tehdit, insan yaşamının kaybı değil, bizi insan yapan şeyin kaybıdır. Salgın hikayeleri, dili kifayetsiz, insanı da zalim kılan hikayelerdir. Veba 1665’te Londra’yı etkisi altına aldığında Londralılar akıllarını yitirmiş, astrologlara, şifacı şarlatanlara ve İncil’e başvurmuşlardı. Hastalığın belirtileri deri üzerinde yumru şeklinde kitleler, şişlikler, kara leke benzeri izlerdi. Kehanetler…
