Lacan ve Batı felsefesindeki önemi: Ehsan Azari Stanizai ile yapılan röportajdan alıntılar.
Alan Saunders: Ehsan, Lacan “Freud’a dönüş” diye adlandırdığı şeyi ileri sürdü. Tabi ki, birçok Freud var, hangi konuda Freud’a geri döndüğünü düşündü?
Ehsan Azari Stanizai: Lacan, Freud‘u yaratıcı bir şekilde yeniden okudu ve Freudcu psikanalizini A’dan Z’ye yeniden yönetti. Lacan’ın katkısı, Ferdinand de Saussure’nin yapısal dilbilimi ışığında Freudyen psikanalizi, aynı zamanda Jakobson’un Rus dilbiliminin yapısal dilbilimine dayanıyordu ve yoğun bir şekilde edebiyat, sanat ve matematik, felsefeyi de kullanıyordu. Freudian’ı çağdaş ve postmodern bir bağlamda tamamen yeniden yazdı.
Alan Saunders: Demek istediğim, bu Freud hakkında sahip olduğum resimden çok farklı. Freud’u gerçekten iki duyuda düşünüyorum ki bu birbirleriyle bir ölçüde değişebilir; ama Freud’u neredeyse Darwinian terimlerinde oldukça klasik bilimsel terimlerle bir zihin bilimi yaratmak isteyen bir adam olarak düşünüyorum. Ben de onu, bir dereceye kadar, yaratıcı bir sanatçı olarak, insanların hayatının anlatılarını yazan biri olarak düşünürüm. Bu, Lacan’ın geri döndüğü Freud gibi görünmüyor.
Ehsan Azari Stanizai: Bence bu anlamda oldukça haklısınız. Freud’un eserlerinin çoğu roman gibi. Freud kendi çağının bir düşünürüydü.19. yüzyılın sonlarına ve 20. yüzyılın başlarına baktığımızda, radikal bilim çağında, Batılı entelektüellerin, bildiğimiz gerçeği bize veren tek şeyin, bilim olduğunu düşündükleri bir biçimde olduğunu görürüz. Lacan Freud’u çağımıza, yani postmodernitenin çağına yeniden yorumladı; Einstein‘ın izafiyetinin çağı, akıl yürütme yoluyla nihai gerçekliğe ulaşacağımız bir yanılsama yarattı çünkü Batı felsefesi esas olarak bilince odaklanmıştı. Yani, bu “bilinçdışı” Freud’dan önce düşünülemezdi.
Alan Saunders: Ve bilinçdışının dil gibi yapılandırıldığını düşünüyordu.
Ehsan Azari Stanizai: Evet. Bu cümle biraz çelişkilidir, ama eğer Lacancı bir anlamda bakarsak, bu ifadeyi anlamlandırabiliriz. “Bilinçdışı bir bilgidir” diyor. Bilincimiz için mevcut olmayan bilgi. Bu bilinçdışının her zaman bu dilsel kuşaklarda ve aynı zamanda boşluklarda ve konuşmalarımızdaki, yazılı söylemimizde ya da sözlü söylemimizde geçen zamanlardaki etkisini üreteceğini düşünmüştü; Konuşmamanız gereken şeyler ya da Freud’un parapraks dediği şeyler. Ve eğer edebi söylem içine koyarsanız, bu boşluklar, edebi metindeki boşluklar; Lacan’ın, bilinçdışının bir etkisi olarak kendisine yer verdiği yerdi ve Lacan, dilin iletişim aracı olarak etkisini üretemediğinde, o zaman bilinçdışının patlaması olduğunu söyledi.
Ehsan Azari Stanizai: Lacan, Descartes‘ı eleştiriyordu, çünkü Descartes insan öznesini ve egonu bilinç olarak gördü. Descartes: ‘Yürüyorum çünkü yürümeyi tecrübe ediyorum, o yüzden varım.’ dedi. Yani Descartes için bu bilinç deneysel bir deneyimdi. Her şeyden önce ‘deneyim’. Yani Lacan’ın söylediği şey, bunun eksik olduğudur, çünkü Descartes, bilinçliliğin tüm resmini unutmuştur, çünkü bilinçsizce göz ardı edilmiştir. Çünkü Lacan’a göre, insan konusu, bir kere dile girdiğinde, bu – Lacan’ın ünlü olarak söylediği gibi – bir insanın iki ölüm arasında sıkışıp kaldığıdır. Bir ölüm, dile girmektir, ve bir sonraki ölüm, sahip olduğumuz doğal ölümdür. Descartes’ın bilinç hakkında bir kesinlik konumundan söz ettiğini söyledi. Lacan, Freud’un ifadesini değiştirerek, içimizde iki konu olduğunu, birinin konuşan konu olduğunu ve diğerinin de konuşulduğu ya da bilinçdışının konusu olduğunu değiştirmektir. Yani bilinç hakkındaki bütün söylemlerde Lacan çelişir ve Descartes hakkında şüphecidir.
Lacan, üslubun bir insanın özü olduğunu vurguladı: ‘Bir zamanlar iddia ettiğim gibi üslubum, tarzımdır’ dedi.
Size bir örnek vereyim: Macquarie Üniversitesi’nde, Shakespeare okumaya başladığımda, Shakespeare hakkında bir tez çalışmamın bir bölümü olduğu için Shakespeare hakkında bir şeyler öğrendim, örneğin Hamlet’i öğrendim. Ona gülmek için her hakka sahip olduğunuzu söyledim, ama size bir şey söyleyeceğim: Lacan’ı okumayı bırakıp Shakespeare’i okumaya başladığımda, İngilizce ile bir deneyimim olmamasına rağmen Shakespeare’i okumak benim için bir çocuk kitabı gibi oldu.
Alan Saunders: Shakespeare’den bahsettiniz, bu yüzden sanat ve edebiyat hakkında konuşalım. Lacan’ın bilinçdışı görüşünde sanatın oynadığı rol nedir?
Ehsan Azari Stanizai: Lacan, sanatla ve aynı zamanda edebiyatla, resim ve her tür sanatla diyalog içinde idi. Sanatta edebiyatta bir çeşit paralellik gördü. Edebiyatta, örneğin şiirde, gizli bir bilginin var olduğunu ve yazarın, şairin ve sanatçının kendi yollarıyla ifade ettiği gizli bilginin psikanaliz için hammadde olduğunu söyledi. Psikanaliz onları koordineli bir epistemolojiye sokar; ya da onu bir tür bilgiye götürmek için. Ancak, bu bilgi her zaman var. Lacan için, edebiyat ve sanat sadece ilham değil, aynı zamanda sanat ve edebiyat temelli kavramlarının çoğunu geliştirdi. Mesela ben bir örnek vereyim: arzu ve arzunun yorumlanması teorisi, Shakespeare’de Hamlet’e derinlemesine dayanıyordu. Onun bakış teorisi, Maurice Merleau-Ponty’nin felsefesine derinden dayanıyordu.
Alan Saunders: Nihayet, sonunda, sizce Lacan’ın felsefe ile ilişkisi vardı. Büyük Fransız filozof Merleau-Ponty’den etkilendiğini belirttiniz; Ayrıca Descartes’ın bir aptal olduğunu düşündüğünü biliyoruz; ama felsefi düşünceye olan ilişkisinde genel olarak nasıl durdu?
Ehsan Azari Stanizai: Lacan’ın felsefe ile çok kararsız bir ilişkisi olmasına rağmen – kendisini “anti-felsefeci” olarak adlandırdı – ama bu arada onun söylemleri, yazdığı yazı felsefeye çok fazla gömülmüştü. Böylece bilgi sevgisi ve nihai gerçeğe erişme iddiası nedeniyle felsefeyi eleştiriyor. Hem sevgi hem de nihai gerçek Lacan için bir yanılsamadır. Felsefecilerin bu saplantısı, yani: gerçeği bulmak, Lacan için bir tür paranoya idi. Lacan ayrıca felsefi epistemolojiyi psikanalize etti. Bir yandan filozoflar temelinde kendi kavramlarını geliştirdi ve diğer yandan filozofları da düzeltiyordu. Örneğin, Platon’un formlar teorisi hakkında konuşuyor: Lacan, Platon’un görünmez bir şey olarak tanımladığı formlar teorisinin, ilahi olan ve ruhun irtibat halinde olduğu nihai bir gerçek olduğunu söylüyor. Bu bilginin kökeni, Platon için Lacan, bilinçsiz bilgi olduğunu söylüyor. Bu nedenle Platon’u düzeltir.
Yazar: Ehsan Azari Stanizai
Çevirmen: Merve Gültekin
Kaynak: huffingtonpost
Düşünbil Portal’da yayımlanan, Düşünbil yazar ve çevirmenlerine ait herhangi bir yazı, çeviri, makale ve haber izin alınmadan basılı olarak ya da internet ortamında kullanılamaz, çoğaltılamaz, yayınlanamaz. İzinsiz kullananlar hakkında hukuki yollara başvurulacaktır. Düşünbil Portal’da yayımlanan tüm özgün yazıların içeriğinden yazarları sorumludur.
