Antik Grek’ten on dokuzuncu yüzyıla kadar “mutluluk” ile “erdem” arasındaki ilişkide, mutluluk, erdemin bir sonucu, bir ödülü olarak tasarlanmıştır. Başta Platon ve Aristoteles gibi Antik Grek filozofları olmak üzere, Antik Grek felsefesinde yaygın olan “mutluluk etiği”ne göre, mutluluk (eudaimonia*) nihaî ve yüksek bir amaçtır. Mutluluk nihayetine erişmenin yolu ise, erdemli bir insan olmaktan, erdemli eylemekten…
